Asocjacyjna plastyczność budzi archaiczne formy myślenia, aktualizuje archetypy jednego pola światowej kultury. W konsekwencji refleksja jest stabilną cechą współtwórczości. Artysta tworzy przede wszystkim dlatego, że odczuwa obecność piękna w świecie. A odbiorca, spoglądając na dzieło sztuki, potwierdza aktualność tej obecności. Asocjacje, które powstają podczas wzajemnej komunikacji, tworzą historię i rozwijają estetyczne uczucia, wzbogacają doświadczenie kulturowe i poszerzają intencje światopoglądowe.

Sztuka uczy dostrzegać piękno we wnętrzu samego siebie. Poczucie boskiego początku jest nierozłącznie związane z aktem twórczym, ponieważ jest to dotknięcie wewnętrznego "ja" - tego głębokiego poziomu świadomości, który budzi się poprzez synergię człowieka i Wyższego. Ponadto sztuka prowadzi człowieka na zupełnie inny poziom świadomości siebie w globalnym sensie jego przeznaczenia. W rezultacie twórczość staje się kluczem do przebudzenia. Zarówno dla tego, kto tworzy, jak i dla tego, kto spogląda.